In mijn vrije tijd ben ik voorzitter van het bestuur van een wijkcentrum. In dit centrum komen per week meer dan 550 mensen, meest ouderen, een kaartje leggen, zingen, volksdansen, kletsen, kaarten maken, bloemschikken, yoga-en, engelse les volgen, of in clubverband hun hobby uitoefenen.
Vorige week kregen wij, als bestuur van dit bloeiende wijkcentrum, te horen dat de gemeente het niet nodig vindt om deze voorziening nog langer open te houden: volgend jaar krijgen we minder dan de helft van de huidige subsidie, het jaar daarop helemaal niets meer. Vandaag stond hierover een stukje in onze krant.
Een pagina verder stond een artikel over de bezuinigingen in de AWBZ onder de kop: "ze pakken het enige af dat ik nog had". Herindicaties verzorging en begeleiding vallen te vaak negatief uit. Wat zou dat?
Het grootste probleem dat voor met name ouderen in onze samenleving op de loer ligt is EENZAAMHEID. Afnemende mobiliteit, steeds minder aanloop, de kinderen wonen te ver weg of hebben het drukdrukdruk, en weinig noodzakelijke redenen om nog het huis uit te komen.
Er schiet mij ineens een verhaal te binnen dat ik ergens las over een mevrouw die in een supermarkt werd aangesproken door een oudere mevrouw, over een pakje boter. Het werd een koetjes en kalfjes-gesprekje, en na een paar minuten was het klaar. De oudere mevrouw zei: "dank u wel dat u met mij wilde praten, u bent de eerste met wie ik spreek in twee dagen".
Wie gaat deze mevrouw vinden als zij dood in haar huis ligt? Of zwaargewond onder aan de trap?
De Wmo is een wet die er op aandringt dat iedereen moet kunnen meedoen: oud, jong, gehandicapt, mantelzorger, alleenstaand, allochtoon of wat dan ook. De invoering van die wet bracht veel onrust, en de uitvoering ervan is in veel gemeenten nog steeds een puinhoop.
Meedoen betekent SAMEN. Voor veel ouderen betekent dit wel dat er dan ook voorzieningen moeten zijn die bereikbaar moeten zijn: in de buurt, niet te duur, en met activiteiten overdag.
Dat dagopvang een dure awbz-voorziening is waarop bezuinigd moet worden kan ik nog wel een beetje begrijpen: de zorgbudgetten rijzen de pan uit. Maar waarom dan niet een goede vervanging hiervoor, de kleinschalige wijkcentra, in stand houden?
De overheid houdt liever de dure externen aan de slag, die in adviezen en rapporten gaan vertellen dat het allemaal minder zal worden. Voor de gewone man dan.
Als je het in deze maatschappij niet meer zelf kunt regelen dan ben je aan de heidenen overgeleverd. Ieder voor zich en God voor ons allen. Je zou bijna niet meer oud willen worden in dit land.
Wilt u meer weten over zorg, awbz, wmo en pgb? U kunt voor informatie eens kijken op www.pgb-aanvragen.nl. Daar kunt u ook een gratis handleiding "Een PGB aanvragen in elf stappen" bestellen. Of u gebruikt hiervoor de onderstaande button.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten