MANIFESTATIE ‘DWAZE KINDEREN’
Op 2 april 2011 vindt op het Plein voor de Tweede Kamer te Den Haag om 14.00 uur de aftrap plaats van de eerste 'Dwaze Kinderen' manifestatie.
'Dwaze Kinderen’ kan men zien als een vorm van volksprotest, en is de belichaming van verzet van familieleden tegen de misstanden in de ouderenzorg.
De manifestatie duurt tot 16.00 uur.
In het persbericht over de manifestatie lezen we: " 'Dwaze Kinderen' verzet zich onder andere tegen de graaicultuur van bestuurders; tegen de tijdrovende wijze waarop klachten over zorgverlening, bejegening en communicatie worden afgehandeld; tegen opgelegde bezoekbeperkingen van familieleden door zorgbestuurders zonder dat een rechter dit getoetst heeft; tegen politici en zorgbestuurders die bezuinigen op de zorg aan ouderen goedpraten; tegen het incontinent maken van ouderen; tegen kantonrechters die slecht luisteren naar klachten over de curator, de bewindvoerder of de mentor van ouderen; et cetera. Kortom ‘Dwaze Kinderen’ manifesteert zich omdat zij van mening is dat het ontoelaatbaar is dat rechten van ouderen bij verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding geschonden worden.
VOLKSPROTEST
'Dwaze Kinderen' komt elke eerste zaterdag van de maand ergens in Nederland bijeen.
Persoonlijke ervaringen met onderzorg, ontspoorde zorg en mishandeling, ‘foute’ bewindvoerders en ‘foute’ mentoren vormen de kern van elke manifestatie.
Ouderenbescherming Nederland is een belangenorganisatie i.o. voor ouderen en hun familie die problemen rond zorg met verblijf ervaren. Ouderenbescherming biedt ouderen, verwanten en zorgprofessionals informatie, ondersteuning en advies als rechten van ouderen bij verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding geschonden worden.
Nadere informatie vindt u op en aanmelden kan via de site
http://www.ouderenbescherming.nl
http://dwazekinderen.blogspot.com/
http://petities.nl/petitie/stop-onderzorg-ontspoorde-zorg-en-mishandeling
info@ouderenbescherming.nl
of schrijf naar
‘Dwaze Kinderen' Ouderenbescherming Nederland, Postbus 5256, 6130 PG Sittard
Websites van Freke Schoemaker:
www.familycaresupport.nl
www.pgb-aanvragen.nl
www.hoog-laag-keuken-advies.nl
maandag 28 maart 2011
zondag 27 maart 2011
Vrouwen, Mantelzorg en Werk.
Mantelzorg, de “vrijwillige” onbetaalde zorg die, vaak langdurig, gegeven wordt vanuit de sociale relatie die er bestaat tussen zorgvrager en mantelzorger, wordt in Nederland voor bijna 60 % door vrouwen verleend. Wie gek is op getallen kan voor veel meer cijfers over Mantelzorg het SCP-rapport “Mantelzorg uit de doeken” raadplegen, dat in 2010 werd gepubliceerd.
Mij werd gevraagd een artikel te schrijven over het spanningsveld voor vrouwen tussen de oproep van de overheid om meer te gaan werken en de toenemende druk om (mantel)zorg te verlenen. Overigens vraag ik me af waarom dit stuk alleen over de druk op vrouwen zou moeten gaan en niet over het spanningsveld voor alle mantelzorgers die hun zorgtaken combineren met een betaalde baan, een studie of het voeren van een eigen bedrijf.
In het belangwekkende boekje Mannen, Vrouwen en Mantelzorg (SCP 2009) lezen we dat er verschillende onjuiste stereotiepe beelden bestaan over de oorzaken van de verdeling van mantelzorg over de verschillende seksen. Vrouwen mantelzorgen meer dan mannen. Weet u waarom? Vrouwen hebben grotere sociale netwerken dan mannen, en dat is de belangrijkste determinant voor het verlenen van mantelzorg, aldus het SCP.
Maar goed, vrouwen! Ik ben immers niet alleen mantelzorgmakelaar, maar ook secretaris van de Nederlandse Vereniging voor Vrouwenbelangen, Vrouwenarbeid en Gelijk Staatsburgerschap, reeds opgericht in 1894, en in 2011 nog steeds niet overbodig.
Vroeger was het simpel: mannen verdienden buitenshuis de kost, vrouwen bleven thuis om te zorgen voor wie dat nodig had: eerst de kinderen, daarna de (schoon)ouders en vervolgens broers, zussen en andere generatiegenoten. Ik ken voorbeelden en verhalen van dochters die ongetrouwd dan wel kinderloos dienden te blijven, omdat anders de zorg voor de oude dag van de ouders niet gegarandeerd was: ongeschreven wetten uit de tijd dat mantelzorg nog geen mantelzorg heette.
De vrouwenemancipatiegolven hebben de positie van vrouwen verbeterd: we hebben kiesrecht, zijn handelingsbekwaam, en de ontslagplicht bij huwelijk is opgeheven. Gelijke beloning, en een aantal andere, vooral economische issues moeten nog gerealiseerd worden.
Dubbele vergrijzing, voortschrijding van de medische wetenschap en ontgroening zorgen voor een enorme toename van de zorgvraag. Aandoeningen waaraan voorheen mensen overleden worden massaal overleefd. We worden ouder en langduriger zorgbehoevender. Daarnaast blijft de categorie mensen die door Marcel van Dam in 2009 werd omschreven als “De Onrendabelen” in omvang toenemen. Mede doordat het leven op alle vlakken gecompliceerder is geworden vallen steeds meer mensen tussen de wal en het schip wanneer zij zoeken naar zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Zij kunnen in de huidige hectische voortrazende prikkelrijke gedigitaliseerde maatschappij niet zelfstandig een eigen bestaan opbouwen.
Vrouwen worden via de media voortdurend bestookt met zogenaamde rolmodellen: jonge, slanke, multitaskende seksegenoten, die talrijke ballen tegelijk in de lucht houden. Falen is geen optie!
De overheid doet er, naast de commercie, nog een schepje boven op: vrouwen moeten grotere deeltijdbanen gaan vervullen, liefst echt fulltime gaan werken. Niet zozeer om vrouwen de kans te geven zich te ontplooien, als wel om “het draagvlak van de verzorgingsstaat te verbreden” .
De Taskforce Deeltijd Plus bestudeerde twee jaar lang welke belemmeringen vrouwen tegenkomen om meer op de arbeidsmarkt te gaan opereren . In het eindrapport “De Discussie voorbij” van de Taskforce worden verschillende opdrachten geformuleerd, die vrouwen de gelegenheid moeten bieden meer te gaan werken naast hun zorgtaken:
- aan bedrijfsleven, organisaties en instellingen: flexibiliteit en diversiteit als norm;
- aan sociale partners: laat dogma’s wijken voor diversiteit;
- aan mannen en vrouwen: doorbreek het traditionele rollenpatroon.
Zo lees ik op pag. 47: “Mannen zouden op hun beurt hun verantwoordelijkheid moeten nemen door zorgtaken met hun partner te delen; dit geldt zowel voor mantelzorg, zorg voor kinderen als voor huishoudelijke taken.”
Jammer genoeg wordt niet duidelijk gemaakt hoe deze verandering op microniveau in de hoofden van mannen bewerkstelligd zou kunnen worden. Onderhandelen aan de keukentafel? Alsof dat zoden aan de dijk gaat zetten! Dat proberen we al 40 jaar, met nogal magere resultaten. Lees de emancipatiemonitor van 2010 er maar eens op na…
En zo kom ik terecht bij het paardenmiddel dat voor die cultuuromslag die nodig is. Naar mijn overtuiging zal alleen de toename tot een kritische massa van minstens 35%, maar liefst 50 % vrouwen op besluitvormend niveau er voor kunnen zorgen dat er meer aandacht zal ontstaan voor de knelpunten waar vrouwen tegenaan lopen, bijvoorbeeld in hun zoektocht naar meer kansen om voltijd werken te kunnen combineren met (mantel)zorgtaken. Bovendien zal een 50/50 verhouding M/V er voor zorgen dat er werkbare oplossingen zullen worden aangedragen.
Verrassend genoeg zullen dus ook en vooral werkende mantelzorgers er alleszins bij gebaat zijn dat er een quotum wordt ingevoerd voor ( 5o%!!!) vrouwen op besluitvormende topposities.
Tot het zover is zullen mantelzorgmakelaars graag de regeltaken van mantelzorgers overnemen, zodat de mantelzorgers zelf weer meer kunnen toekomen aan het zorgen zelf.
Freke Schoemaker
Mantelzorgmakelaar
Websites van Freke Schoemaker: www.familycaresupport.nl www.pgb-aanvragen.nl www.hoog-laag-keuken-advies.nl
Mij werd gevraagd een artikel te schrijven over het spanningsveld voor vrouwen tussen de oproep van de overheid om meer te gaan werken en de toenemende druk om (mantel)zorg te verlenen. Overigens vraag ik me af waarom dit stuk alleen over de druk op vrouwen zou moeten gaan en niet over het spanningsveld voor alle mantelzorgers die hun zorgtaken combineren met een betaalde baan, een studie of het voeren van een eigen bedrijf.
In het belangwekkende boekje Mannen, Vrouwen en Mantelzorg (SCP 2009) lezen we dat er verschillende onjuiste stereotiepe beelden bestaan over de oorzaken van de verdeling van mantelzorg over de verschillende seksen. Vrouwen mantelzorgen meer dan mannen. Weet u waarom? Vrouwen hebben grotere sociale netwerken dan mannen, en dat is de belangrijkste determinant voor het verlenen van mantelzorg, aldus het SCP.
Maar goed, vrouwen! Ik ben immers niet alleen mantelzorgmakelaar, maar ook secretaris van de Nederlandse Vereniging voor Vrouwenbelangen, Vrouwenarbeid en Gelijk Staatsburgerschap, reeds opgericht in 1894, en in 2011 nog steeds niet overbodig.
Vroeger was het simpel: mannen verdienden buitenshuis de kost, vrouwen bleven thuis om te zorgen voor wie dat nodig had: eerst de kinderen, daarna de (schoon)ouders en vervolgens broers, zussen en andere generatiegenoten. Ik ken voorbeelden en verhalen van dochters die ongetrouwd dan wel kinderloos dienden te blijven, omdat anders de zorg voor de oude dag van de ouders niet gegarandeerd was: ongeschreven wetten uit de tijd dat mantelzorg nog geen mantelzorg heette.
De vrouwenemancipatiegolven hebben de positie van vrouwen verbeterd: we hebben kiesrecht, zijn handelingsbekwaam, en de ontslagplicht bij huwelijk is opgeheven. Gelijke beloning, en een aantal andere, vooral economische issues moeten nog gerealiseerd worden.
Dubbele vergrijzing, voortschrijding van de medische wetenschap en ontgroening zorgen voor een enorme toename van de zorgvraag. Aandoeningen waaraan voorheen mensen overleden worden massaal overleefd. We worden ouder en langduriger zorgbehoevender. Daarnaast blijft de categorie mensen die door Marcel van Dam in 2009 werd omschreven als “De Onrendabelen” in omvang toenemen. Mede doordat het leven op alle vlakken gecompliceerder is geworden vallen steeds meer mensen tussen de wal en het schip wanneer zij zoeken naar zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Zij kunnen in de huidige hectische voortrazende prikkelrijke gedigitaliseerde maatschappij niet zelfstandig een eigen bestaan opbouwen.
Vrouwen worden via de media voortdurend bestookt met zogenaamde rolmodellen: jonge, slanke, multitaskende seksegenoten, die talrijke ballen tegelijk in de lucht houden. Falen is geen optie!
De overheid doet er, naast de commercie, nog een schepje boven op: vrouwen moeten grotere deeltijdbanen gaan vervullen, liefst echt fulltime gaan werken. Niet zozeer om vrouwen de kans te geven zich te ontplooien, als wel om “het draagvlak van de verzorgingsstaat te verbreden” .
De Taskforce Deeltijd Plus bestudeerde twee jaar lang welke belemmeringen vrouwen tegenkomen om meer op de arbeidsmarkt te gaan opereren . In het eindrapport “De Discussie voorbij” van de Taskforce worden verschillende opdrachten geformuleerd, die vrouwen de gelegenheid moeten bieden meer te gaan werken naast hun zorgtaken:
- aan bedrijfsleven, organisaties en instellingen: flexibiliteit en diversiteit als norm;
- aan sociale partners: laat dogma’s wijken voor diversiteit;
- aan mannen en vrouwen: doorbreek het traditionele rollenpatroon.
Zo lees ik op pag. 47: “Mannen zouden op hun beurt hun verantwoordelijkheid moeten nemen door zorgtaken met hun partner te delen; dit geldt zowel voor mantelzorg, zorg voor kinderen als voor huishoudelijke taken.”
Jammer genoeg wordt niet duidelijk gemaakt hoe deze verandering op microniveau in de hoofden van mannen bewerkstelligd zou kunnen worden. Onderhandelen aan de keukentafel? Alsof dat zoden aan de dijk gaat zetten! Dat proberen we al 40 jaar, met nogal magere resultaten. Lees de emancipatiemonitor van 2010 er maar eens op na…
En zo kom ik terecht bij het paardenmiddel dat voor die cultuuromslag die nodig is. Naar mijn overtuiging zal alleen de toename tot een kritische massa van minstens 35%, maar liefst 50 % vrouwen op besluitvormend niveau er voor kunnen zorgen dat er meer aandacht zal ontstaan voor de knelpunten waar vrouwen tegenaan lopen, bijvoorbeeld in hun zoektocht naar meer kansen om voltijd werken te kunnen combineren met (mantel)zorgtaken. Bovendien zal een 50/50 verhouding M/V er voor zorgen dat er werkbare oplossingen zullen worden aangedragen.
Verrassend genoeg zullen dus ook en vooral werkende mantelzorgers er alleszins bij gebaat zijn dat er een quotum wordt ingevoerd voor ( 5o%!!!) vrouwen op besluitvormende topposities.
Tot het zover is zullen mantelzorgmakelaars graag de regeltaken van mantelzorgers overnemen, zodat de mantelzorgers zelf weer meer kunnen toekomen aan het zorgen zelf.
Freke Schoemaker
Mantelzorgmakelaar
Websites van Freke Schoemaker: www.familycaresupport.nl www.pgb-aanvragen.nl www.hoog-laag-keuken-advies.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
